Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

To Εγώ και το Εκείνο: ταξίδι στο μυαλό του Γιάνη Βαρουφάκη

Του Νίκου Λακόπουλου
ΝΙΚΟΣ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ«Σε είκοσι λεπτά θα είχαν στεγνώσει όλα τα ΑΤΜ καθώς όλοι θα γνώριζαν ότι το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί βάναυσα (σε σχέση με το ευρώ) μερικά λεπτά της ώρας μετά την δημιουργία του. Φυσιολογικά, όλοι θα τραβούσαν όσο πιο πολλά ευρώ μπορούσαν από τις τράπεζες. Αύριο το πρωί οι ουρές έξω από τις τράπεζες θα ήταν ατελείωτες και μετά από μια ώρα οι τράπεζες θα κατέβαζαν τα ρολά. Η οικονομία θα κατέρρεε». (Γιάνης Βαρουφάκης, 2011)
Η άποψη αυτή του για πέντε μήνες υπουργού Οικονομικών για το εφιαλτικό σενάριο της χρεοκοπίας, -πιστεύοντας πως αν το κάνουμε οι δανειστές θα έκαναν ουρά να μας δανείσουν!-  εκφράστηκε καθαρτά πριν τέσσερα- πέντε χρόνια.  Ωστόσο προτείνει χρεοκοπία εντός του ευρώ κι ανατριχιάζει στην ιδέα εθνικού νομίσματος:
 «Μέχρι το κράτος να παράξει το νέο νόμισμα (κάτι που παίρνει βδομάδες), η χώρα θα είχε βυθιστεί στο απόλυτο σκότος. Χωρίς πρόσβαση στις χρηματαγορές, στο απεχθές ΔΝΤ, στην ανεκδιήγητη ΕΕ, το ρολόι θα γύρναγε πίσω πολλές δεκαετίες. Η φτώχεια θα εισέβαλε στο 80% των νοικοκυριών. Κάποια στιγμή θα ξανα-βρίσκαμε μια κάποια ισορροπία αλλά τίποτα δεν μου εγγυάται ότι η ισορροπία αυτή θα ήταν καλύτερη από την σημερινή. Οι επιτήδειοι και πάλι κερδισμένοι θα ήταν (καθώς θα είχαν διατηρήσει πρόσβαση σε λογαριασμούς ευρώ εκτός Ελλάδας) ενώ η συντριπτική πλειοψηφία θα καταριόταν την ώρα που κηρύχθηκε η μετα-Μνημονιακή στάση πληρωμών».
Σε άλλο του άρθρο του ο Γιάνης Βαρουφάκης λέει πως «η έξοδος από το ευρώ για μια ελλειμματική χώρα θα μας έστελνε στην νεολιθική εποχή πριν καλά-καλά το καταλάβουμε. Από τότε οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες. Με πολύ στόμφο ο Γ.Β. αποκάλυψε μόνος του πως θα «χάκαρε» το υπουργείο του για να φτιάξει ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα. Είναι η χαρά του τρελού που θέλει να δει την Ρώμη να καίγεται ή είναι ένα τολμηρό σχέδιο «σωτηρίας» που δεν υλοποιήθηκε –γιατί ο πρωθυπουργός τρόμαξε, όταν είδε που τον οδηγούν; Που θα οδηγούσε το Plan Β;
Σε ένα άλλο άρθρο του με τίτλο «Η χαρά της χρεοκοπίας» ο Βαρουφάκης γράφει πως « ήρθε η ώρα να αγκαλιάσουμε αυτό που φοβόμαστε. Αν οι φίλοι μας οι Γερμανοί δεν έχουν πρόβλημα να χρεοκοπήσουμε, καιρός είναι να το κάνουμε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα»! Η άποψη του καθηγητή- όπως έγραψα στον Ιούνιο στο ΑΠ σε ένα άρθρο με τίτλο: ‘Το μεγαλοφυές ή παρανοϊκό σχέδιο του Βαρουφάκη για χρεοκοπία”- ήταν πως” μια πτώχευση θα αποδειχθεί σχετικά ανώδυνη”. Το κράτος θα «στριμωχνόταν γι κάμποσο καιρό,  οι τράπεζες «θα υποφέραν», αλλά το δημόσιο «θα πρέπει απλώς να ξοδεύει όσα μαζεύει από φόρους. Και γιατί είναι κακό αυτό; Να μάθει επί τέλους, αφού θα έχει ανακουφιστεί από το νταλκά των τοκοχρεολυσίων, να ζει με αυτά που εισπράττει».
Τα χαρμόσυνα νέα- κατά τον Γ.Β- ήταν πως “ο αποκλεισμός του κράτους μας από τις χρηματαγορές δεν θα διαρκέσει πολύ. Αν κηρύξει στάση πληρωμών, και ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του, δεν θα περάσει πολύ καιρός που παλιοί δανειστές θα αποδεχθούν νέους όρους αποπληρωμής ενός ποσοστού των περασμένων δανεικών και νέοι υποψήφιοι δανειστές (μπορεί και οι ίδιοι με τους παλιούς) θα σχηματίσουν ουρά έξω από το Υπουργείο Οικονομίας να το δανείσουν!».
«Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν θα ξέρει τι να κάνει για μια χώρα που δεν θα μπορεί να αποβάλλει και θα είναι υπό πτώχευση. Οι κυβερνήσεις Ολλανδίας και Αυστρίας θα τρέμουν για το ποιος θα είναι ο στόχος των αγορών «που η όρεξή τους θάχει ανοίξει».  Όπως και οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, αλλά και «όλοι όσοι έχουν επενδύσει στο ευρώ, είτε σε περιουσιακά στοιχεία είτε ως μέσο συναλλαγής. (…) Στάση πληρωμών λοιπόν! Τώρα! Με χαμόγελο και αισιοδοξία!”.  «Μερικές φορές, λοιπόν, ο κλήρος πέφτει στον αδύνατο να πει όχι σε μια συμφωνία βλαπτική όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για τον (φαινομενικά) ισχυρότερο. Για να μπορεί όμως να το πει, είναι αναγκαίο ο ίδιος να πιστέψει ότι η κατάρρευση της διαπραγμάτευσης δεν είναι το χειρότερο αποτέλεσμα».
Άρα, η κατάρρευση της διαπραγμάτευσης δεν ήταν ατύχημα, αλλά σχέδιο.  Όλα αυτά αποδεικνύουν πως το έγκλημα ήταν προμελετημένο. «Ε, μωρέ, θα τους στείλουμε εκεί πέρα διάφορα χαρτιά – να δείξουμε ότι κάνουμε. Θα βρούμε κάτι να βάλουμε ΦΠΑ» -αυτό περίπου είπε στον Νίκο Χατζηνικολάου ο Ηρόστρατος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Η «δημιουργική ασάφεια» δεν ήταν λοιπόν λάθος, όπως πίστευαν ο πρωθυπουργός και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Ήταν μια πεντάμηνη κοροϊδία των εταίρων –με παράλληλες δηλώσεις για το πόσο ιδιοφυία είναι ο Σόιμπλε και πόσο μεγάλη ηγέτης μπορεί να γίνει η Άνγκελα Μέρκελ από την οποία ζητούσε- άλλη θεωρία αυτή- ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ.
Στη λαϊκή σκηνή το έργο έκοβε εισιτήρια –για τον γενναίο που τάβαλε με την Χρεοδουλοκρατία. Οι οπαδοί του Γιάνη δεν έδωσαν αρκετή σημασία σε μερικές λεπτομέρειες. Ο άνετος που περπατούσε μόνος στους δρόμους βρέθηκε ξαφνικά με τρεις μπράβους, που έδωσαν ένα γερό μάθημα στον φίλο του δημοσιογράφο που  τον πλησίασε μετά την παραίτηση. Ο εχθρός της Χρεοδουλοκρατίας ήταν πάντα στα πόδια της και τριβόταν σαν σκυλάκι. Ήταν όλοι φίλοι του, όπως ο βαρώνος και νεοφιλελεύθερος βουλευτής και υπουργός Οικονομικών Νόρμαν Λάμοντ Στιούαρτ Χάγκσον, ο άνθρωπος στον οποίο με υπερηφάνεια παρουσίασε- γιατί; – τα σχέδια του ο Βαρουφάκης.
Τον Δεκέμβρη του 2014 ο Γιάνης Βαρουφάκης επανέρχεται για να πει πως «Έτσι θα χορέψουν οι αγορές πεντοζάλη»: “ Μακάρι μια ελληνική κυβέρνηση να οδηγούσε τον χορό των αγορών, αντί να σέρνεται συνεχώς σε ένα οικτρό γαϊτανάκι θεσμικών δανειστών και αρπακτικών «επενδυτών». Όσο διαρκούν αυτές οι διαπραγματεύσεις, οι αγορές και οι κερδοσκόποι θα είναι σε κατάσταση αποπληξίας. Όταν ολοκληρωθούν, με την Ελλάδα ξανά βιώσιμη χώρα, τότε, πράγματι, οι αγορές θα σπεύσουν να χορέψουν από πεντοζάλη έως και βαλς στους δικούς μας σκοπούς”.
Ως υπουργός πια, στην Κρήτη είπε: “Θα είστε μαζί μας, όμως, και μετά την ρήξη”. Άρα προετοίμαζε την ρήξη.  Με ένα νέο άρθρο μου στο ΑΠ τον Ιούλιο με τίτλο “Δόκτωρ Τζεκίλ και Μίστερ Βαρουφάκης”έγραφα ότι “την περασμένη βδομάδα, πριν τις εκλογές, ο υπουργός Οικονομικών διαβεβαίωνε τους πολίτες ότι «οι τράπεζες ανοίγουν την Τρίτη – με σίγουρη συμφωνία». Την ημέρα των εκλογών ανακοίνωσε ότι δεν είπε αυτό. Είπε ότι θα ήταν δυνατόν -θεωρητικά!- να ανοίξουν. «Ντάρλιγκ, μόλις έκλεισα τις τράπεζες!» φέρεται να είπε, όπως ο σκοτεινός ήρωας του, ο Λάμοντ- την «Μαύρη Δευτέρα»του Λονδίνου: «Ήταν ένα όμορφο πρωινό. Η γυναίκα μου είπε ότι με άκουσε  να τραγουδώ στο μπάνιο». 
Δεν επρόκειτο για μία ακόμα αυτοδιάψευση. Πιθανόν να ακολουθούσε και νέα δήλωση. Όπως αυτή που είχε κάνει στον Νίκο Χατζινικολάου: «Ιδέα δεν έχω!». Το υπουργείο άλλαζε θέση ανά τέσσερις ώρες. Αλλά τον πρόλαβε ο πρωθυπουργός. Ο υπουργός Οικονομικών έξι μήνες αφότου έγινε θέμα στα μίντια όλου του κόσμου, πότε με τις εκπληκτικές δηλώσεις του, πότε με το ντύσιμό του ή το περίφημο«Ουάου», παραιτήθηκε. Αλλά “το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου θα μείνει στην παγκόσμια ιστορία ως μοναδική στιγμή που ένας μικρός ευρωπαϊκός λαός όρθωσε το ανάστημά του εναντίον της Χρεοδουλοπαροικίας».
Η έπαρση -που στα απλά ελληνικά λέγεται και ψώνιο- δεν ήθελε τα γεγονότα ως Βάρκιζα, αλλά Συνθήκη των Βερσαλλιών -πράγμα που εξύψωνε και τον ίδιο στο ιστορικό βάθρο. Οι τράπεζες έχουν κλείσει, τα χρήματα εξαντλούνται. Ουρές παντού. “Είναι αναρμόστο να καθίσω και γω στην ουρά με τους συνταξιούχους” δηλώνει ο άνθρωπος που έφαγε μια-δυο μέρες για την φωτογράφιση και τη συνέντευξη στο «Παρί  Ματς» – που βοηθούσε την προβολή της ….Ελλάδας.
Είναι η στιγμή που κάποιοι  στα άρθρα του, όπως αυτό στο Protagon το 2011, προσέχουν κάποιες αντιφάσεις. Αφού το “το ευρώ πεθαίνει’ γιατί να μείνουμε σ΄αυτό; «Να μην καταρρεύσει το ευρώ, είναι η απάντησή μου. Η κατάρρευση του ευρώ θα επιφέρει μεγάλα δεινά για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή ήπειρο”. Τελικά: θα μείνουμε ή όχι στο ευρώ; Φοβάμαι πως ο καθηγητής δεν έχει ακόμα αποφασίσει. Σημασία έχει το παιχνίδι. Και η Ιστορία. Φυσικά τα ρούχα πρέπει να ταιριάζουν με την δήλωση, που θα κάνεις.
  «Σας υπόσχομαι δάκρυα και αίμα!» είχε πει παριστάνοντας τον Τσότσιλ. Ύστερα συνέκρινε τον εαυτό του με τον Κέυνς.  Το 2013 εργάστηκε σε ένα παιχνίδι για την πρόβλεψη των τάσεων στο gaming. Σε ένα παγκόσμιο φόρουμ ζήτησε να ξαναφτιάξουν το σκίτσο του –στο πρόγραμμα- γιατί δεν του άρεσε όπως φαινόντουσαν τα μαλλιά του! Μέσα στον πανικό -όλου του κόσμου- τη νύχτα του δημοψηφίσματος Εκείνος το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να αλλάξει το βιογραφικό του στο …τουίτερ!
 Το νέο μου άρθρο- στο ΑΠ τον Ιούλιο- αποκάλυπτε έναν συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας που πίστευε πως έρχεται ο θάνατος του ευρώ και το νέο μάρκο. «Η κατάργηση του κοινού νομίσματος θα οδηγήσει στο σπάσιμο του γαλλο-γερμανικού άξονα. Το Παρίσι θα βρεθεί λοιπόν από την απέναντι όχθη του Ρήνου, σε μια λατινική νομισματική ένωση με την Ιταλία και την Ισπανία. Το νέο μάρκο (!) θα φέρει ύφεση. Η νέα ένωση θα ξεκινά από τον Ρήνο και θα αγγίζει την τέως Σοβιετία.
«Η γερμανική βιομηχανία θα χάσει σημαντικό μέρος των εξαγωγών της προς την Κίνα. Ο θάνατος του ευρώ θα σπρώξει την οικουμένη σε μια βαθιά Παγκόσμια Ύφεση. Μόλις ανακοινωθεί θα στεγνώσουν τα ΑΤΜ στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία, τα Ιταλικά spreads θα φτάσουν το 25%, η αξιολόγηση του γαλλικού χρέους θα πέσει στο ΑΑ-, το Βέλγιο θα διαλυθεί και, πολύ σύντομα, η Γερμανία θα ανακοινώσει την δική της έξοδο από το ευρώ».
«Αλλά δεν κατανοούν -γράφει- «γιατί δεν προχωρώ λίγο παραπέρα, προτείνοντας ότι, αμέσως μετά την στάση πληρωμών, την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή στην δραχμή. Η έκδοση νέου νομίσματος θα δημιουργήσει μια διπλή, διαιρεμένη οικονομία. Έτσι, θα έχουμε δύο Ελλάδες. Την Ελλάδα εκείνων που δεν έχουν πρόσβαση σε ευρώ, και οι οποίοι θα εγκλωβιστούν σε μια τριτοκοσμική Ελλάδα».
Το ερώτημα είναι αφού δεν προχωρούσε παρά πέρα, γιατί ετοιμαζόταν να χακάρει το ίδιο του το υπουργείο και μια κίνηση να μπορεί να πάει στην δραχμή; Η νέα δήλωση του δόκτορα -28 Ιουλίου στους Financial Times– είναι πως «η  απλή ιδέα μας ήταν να επιτρέψουμε την πολυμερή ματαίωση των καθυστερούμενων οφειλών μεταξύ του κράτους και του ιδιωτικού τομέα, χρησιμοποιώντας την υπάρχουσα ηλεκτρονική πλατφόρμα πληρωμών της εφορίας. (…) Ξαφνικά η ελληνική οικονομία θα αποκτούσε ένα σημαντικό βαθμό ελευθερίας μέσα στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση».
Δεν ήταν αυτό που νομίζετε. Αλλά ποιος έδωσε στην δημοσιότητα την απομαγνητοφωνημένη ομιλία του;  O ίδιος. Ίσως επειδή δεν κατάλαβε πως αντιμετωπίζει ποινικές ευθύνες- ακόμα και την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Όχι τόσο για το σχέδιο του –που δεν υλοποιήθηκε μάλλον ποτέ- όσο γιατί αφού διέσυρε την χώρα διεθνώς την οδήγησε σε μια ταπεινωτική συμφωνία- με τεράστια ζημιά σε βάρος των πολιτών.
Φυσικά για όλα αυτά θα αποφασίσει η Βουλή- με κομματικούς συσχετισμούς. Η οποία δεν μπορεί να απαντήσει σε ψυχιατρικά ζητήματα, αλλά μπορεί να ερευνήσει αν στο πεντάμηνο αυτό κάποιοι είχαν κερδοσκοπικά σχέδια από την σχιζοφρενική συμπεριφορά του έλληνα Δόκτορα της Οικονομίας. Γιατί ο ναρκισσισμός δεν είναι ποινικό αδίκημα. Είναι όμως πολιτικό έγκλημα. Όπως  ο βολονταρισμός, ο «αριστερισμός» και οκαι ο οπορτουνισμός.
Το πρόβλημα δεν είναι τι λέει ο σεναριογράφος, αλλά σε ποιους τα λέει: Ο νεαρός Νόρμαν Λάμοντανήκε την «Μαφία του Καίμπριτζ» πριν γίνει ηγετική μορφή του Θατσερισμού. Ο γέρος πια στον οποίο παρουσίασε τα σατανικά του σχέδια- ως μαθητής ο Βαρουφάκης- δεν είναι μόνον ο εκπρόσωπος της Χρεοδουλοκρατίας- αλλά αυτός που οργανώνει το παραχρηματοικοικονομικό σύστημα από την«Μαύρη Δευτέρα» του 1992 όταν  οι κερδοσκόποι «έσπασαν» τη στερλίνα. Ένας άλλος «φίλος» του κ. Βαρουφάκη, ο Τζορτζ Σόρος κέρδισε τουλάχιστον 1 δισ. και τον τίτλο του “Νο 1 Παγκόσμιου Κερδοσκόπου”. Τι δουλειά έχει ένας μαρξιστής εδώ –όπως σάρκασε ένας άγγλος δημοσιογράφος- ή έστω ένας απολυμένος μαθητής του Κέυνς; «Σιγά τον Μαρξιστή!».
Ο Βαρουφάκης- από την αυλή του Γ. Παπανδρέου, τις πλατείες με τους Αγανακτισμένους- και τα φόρουμ των παγκόσμιων κερδοσκόπων δεν είναι ούτε νεοφιλελεύθερος, ούτε μαρξιστής, ούτε κευνσιαστής. Είναι ο άνθρωπος χωρίς ιδεολογία.
Φοβάμαι πως ο καθηγητής θα έκανε τα πάντα –όχι για να βγάλει τη χώρα από το ευρώ, ως συνωμότης ή προδότης. Θα έκανε τα πάντα για να τον γράψει η Ιστορία. Και μπορεί να κόστισε, αφού η Ιστορία κοστίζει, όπως λέει, αλλά την έγραψε. Το θέμα πως και ως τι. Ήδη, η τελευταία του ανακοίνωση- είναι γραμμένη, σαν τον …Ιούλιο Καίσαρα- σε τρίτο πρόσωπο. Εκείνος! Ο Γιάνης δεν σχεδίαζε. Αυτοσχεδίαζε και πολλά από αυτά υπάρχουν μόνο στη φαντασία του. Όπως έλεγε και μια γελοιογραφία Δευτέρα-Τρίτη ψηφίζει «Ναι». Τετάρτη -Πέμπτη «Όχι». Και ΠΣΚ “Αίγινα».
Το «εκείνο»- κατά τον Φρόυντ- είναι το σκοτεινό, απρόσιτο μέρος της πρoσωπικότητάς μας. Το αποκαλούμε χάος, ένα καζάνι γεμάτο κοχλάζουσες ενορμήσεις, δεν παράγει μια ολοκληρωμένη θέληση, αλλά παρά μόνο μια προσπάθεια να ικανοποιήσει τις ενστικτώδεις ενορμήσεις που είναι υποκείμενες στη αρχή της ηδονής. (Φρόυντ, Νεες εισαγωγικές διαλέξεις στην Ψυχανάλυση).

* Ο Νίκος Λακόπουλος έχει γράψει τα βιβλία “Ο Αλέξης στη Χώρα των Θαυμάτων- Ο Τσίπρας, η Ελλάδα και η Μεγάλη Αριστερά» (Εκδόσεις Λιβάνη) και «Το μυθιστόρημα του ναζισμού» (Εκδόσεις Καστανιώτη).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου